روزنامه‌نگار، نویسنده و فعال سیاسی عضو شورای فعالان ملی مذهبی است. ایشان در سال ۱۳۶۰ به جرم نویسندگی در نشریه زیرزمینی پیشتاز متعلق به گروه پیشتازان گروه متأثر از اندیشه‌های علی شریعتی به سه سال حبس محکوم شد. در سال ۱۳۶۵ به‌خاطر نوشته‌هایش در روزنامه زیرزمینی موحد متعلق به گروه موحدون انقلابی در زمینه نوگرایی دینی دستگیر و این بار برای ۱۱ سال به زندان محکوم شد. پس از آزادی از زندان در سال ۱۳۷۶ با ماهنامه ایران فردا و هفته‌نامه امید زنجان همکاری می‌کرد. او در ۲۰ اسفند ١٣٧٩ در يک حمله شبانه به منزل محمد بسته‌نگار به همراه تعداد ديگری از اعضای جریان ملی مذهبی دوباره دستگير شد و در ٢٧ فروردين ١٣٨١ با سپردن وثيقه از زندان آزاد شد. رحمانی همراه با دو همکارش هدی صابر و رضا علیجانی در ۲۵ خرداد ۱۳۸۲ از سوی سعید مرتضوی، بازداشت و ۲۲ ماه در بند بسر برد. وی پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم در سال ۱۳۸۸ از حامیان مهدی کروبی بود که به همراه هدی صابر و رضا علیجانی برای چند روز دستگیر شد. وی در سال ۱۳۷۸ با نرگس محمدی ازدواج کرد. محمدی روزنامه‌نگار و نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر است. او در سال ۱۳۸۵ جایزه هلمن-همت را از سازمان دیده‌بان حقوق بشر دریافت کرد.