«من بارها سوختن دست را با بخار آب یا قابلمه و… تجربه کردم اما این سوختن متفاوت بود. لباس‌هایم در تنم پودر شد… مردم من را به مغازه‌ای بردند و سریع به صورتم آب پاشیدند. داشتم به شدت می‌سوختم اما مردم به جای کمک به من بدنم را می‌پوشاندند. هیچ‌کس را ندارم که به من کمک کند. هزینه درمان را ندارم. فرزندانم نمی‌توانند من را به دوستانشان معرفی کنند، خجالت می‌کشند. خانه نشین شده‌ام و قدرت بیرون رفتن و زندگی در اجتماع را ندارم. برای اینکه خانواده‌ام را کمتر آزار دهم سعی می‌کنم سکوت کنم و از درد ناله نکنم.» اینها گوشه ای از سخنان دردآور کسانی است که به صورت و بدنشان اسید پاشیده شده‌است. سخنان قربانیان اسیدپاشی. در این برنامه کوتاه قصد دارم در رابطه با موضوع اسیدپاشی صحبت کنم. موضوعی که این روزها از اهمیت زیادی برخورداره و ترس و وحشت بسیاری را در جامعه ایران به خصوص برای بانوان ایجاد کرده است.