برای هزاران سال، این زمانی بوده است برای جمع شدن در کنار خانواده و دوستان و به استقبال بهاری نو و سالی نو رفتن. هفته پیش همسر من میشل کمک کرد تا در اینجا نوروز را جشن بگیریم. [این جشن] بزرگداشتی بود برای فرهنگهای گوناگون، غذا، موسیقی و دوستی جوامع مهاجری که هر روزه خدمات فوق العاده ای در ایالات متحده ارائه می کنند. مایلم از این فرصت استفاده کنم تا بار دیگر مستقیما با مردم و رهبران ایران سخن بگویم. در حالی که دور سفره هفت سین جمع می شوید، از تهران تا شیراز تا تبریز، از سواحل دریای خزر تا کرانه های خلیج فارس، شما برای موهبتهایتان شکرگزاری می کنید و به آینده نگاه می کنید. امسال ما بهترین فرصت را در چندین دهه برای دنبال کردن آینده ای متفاوت میان دو کشورمان داریم. کمی بیش از یک سال پیش، ما به تفاهمی ابتدایی در مورد برنامه اتمی ایران رسیدیم. و هر دو طرف به تعهداتشان پایبند بوده اند. ایران پیشروی در برنامه اتمی اش را متوقف کرده است و حتی در برخی بخشها به عقب بازگردانده است. جامعه جهانی، از جمله ایالات متحده، برخی تسهیلات از تحریمها را برای ایران فراهم کرده است. اکنون دیپلماتها و دانشمندهایمان درحال گفتگو هستند با امید به یافتن راه حلی جامع که نگرانیهای دنیا را از برنامه اتمی ایران برطرف کند. روزها و هفته های پیش رو حیاتی خواهند بود. گفتگوهای ما پیشرفت داشته اند، اما فاصله ها باقی هستند. و افرادی هستند، در هردوکشور ما و فراتر از آنها، که مخالف راه حل دیپلماتیک هستند. پیام من به شما، مردم ایران، این است که ما باید با هم برای آینده ای که در پی آن هستیم پافشاری کنیم. همانطور که بارها گفته ام، باور دارم که کشورهای ما باید بتوانند این موضوع را با دیپلماسی و به طور صلح آمیز حل کنند. من معتقدم کشورهای ما فرصتی تاریخی دارند تا این موضوع را به طور مسالمت آمیز حل کنند – فرصتی که نباید آن را از دست بدهیم. به قول حافظ، " نو بهار است در آن کوش که خوشدل باشی، که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی ". برای دهه ها کشورهای ما با سوء تفاهم و ترس از هم جدا بوده اند. اکنون نوبهار است. ما فرصتی داریم، فرصتی تا پیشرفتی کنیم که به هر دو کشور و به دنیا برای سالیان متمادی در پیش سود برساند. اکنون این بر عهده همه ماست، ایرانیان و آمریکاییان، که این زمان و فرصتهایی را که می توانند شکوفا شوند در این فصل نو دریابیم.